sty 26

Saloniki – szybkie zwiedzanie miasta

Kolejny dzień rozpoczęliśmy ekstremalnie wcześnie, bo już przed 5 byliśmy na nogach. Wykwaterowanie z hotelu London przebiegło ekspresowo i mogliśmy spokojnie udać się na przystanek. Ten zlokalizowany był ok. 200 metrów dalej przy ruchliwej drodze. Autobusy na tej trasie kursują co 20 minut i zaczynają od 5 rano w Pireusie. Nasz był znacząco opóźniony, bowiem o 5:25 przyjechał o 5:47, ale co najważniejsze do celu dojechał przed czasem.

Tutaj poszliśmy na śniadanie do saloniku Goldair Handling CIP Lounge. Tutaj można zjeść rano smaczne śniadanie i napić się smacznej kawy. W tym samym czasie była tutaj tylko jedna osoba, a miłym dodatkiem jest otrzymanie priorytetowego przejścia przez kontrolę bezpieczeństwa. Posileniu ruszyliśmy na boarding na lot do Salonik. Tym razem wybraliśmy linię lotniczą Ryanair, która na tej trasie operuje kilka razy dziennie, a przelot trwa ok. 40 minut. Można również jechać autobusem lub pociągiem, ale trwa to ok. 5-6 godzin (300 kilometrów).

Po dotarciu na miejsce kupiliśmy bilety na autobus, który jeździ do centrum. Jego koszt do 2 Euro w jedną stronę i kursuje on co 40 minut. Wysiedliśmy na przystanku, który znajdował się najbliżej naszego hotelu, który rezerwowaliśmy dzień wcześniej o nazwie Nea Metropolis. Położony jest on blisko centrum, oferuje prywatne łazienki, szybki Internet i wygodne łóżka do spania. Nic nam więcej nie było potrzebne, a na dodatek mieliśmy szczęście, ponieważ nasz pokój był już o 11 gotowy. Zmęczeni postanowiliśmy trochę odpocząć i dopiero po 15 wyruszyliśmy na eksplorację miasta.

Zwiedzanie rozpoczynamy od skierowania się na Nadmorską Aleję Zwycięstwa. Z niej skręcamy na Plac Arystotelesa, który jest jednym z symboli Salonik. Zbudowany został na zgliszczach miasta po wielkim pożarze w 1917 r., który strawił 2/3 miasta. Na nim też znajduje się pomnik Arystotelesa. Mijając liczne nadmorskie knajpki docieramy pod Białą Wieżę, która została zbudowana przez Turków. W 1912 r., kiedy Grecy przejęli Saloniki, wieża została przez nich wybielona jako symbol oczyszczenia, przyjmując od tego czasu obecną nazwę.

Nastał czas, żeby poszukać czegoś do jedzenia. Kręcimy się w okolicach łuku Galeriusza, który powstał w 299 roku. W najwyższym miejscu miał 12,5 m wysokości i prawie 10 m szerokości. Obok niego znajduje się Rotunda z początków IV wieku. Pierwotnie miała być grobowcem (mauzoleum) cesarza Galeriusza, ale zmarł on i został pochowany w Felix Romuliana. Później stała się ona kościołem, a w XVI w. Turcy przekształcili ją w meczet. Gdy w 1912 r. Grecy odbili miasto, przywrócili budynkowi funkcję kościoła chrześcijańskiego, ale oszczędzili minaret, który dobudowali oczywiście Turcy. Rotunda jest najstarszym kościołem w całych Salonikach. Podobno niektórzy Grecy uznają go za najstarszy istniejący kościół chrześcijański na świecie. W końcu zatrzymujemy się w małym barze na rogu ulicy, gdzie za 1 Euro dostajemy bardzo smaczną pitę. Z uwagi, że głód nie został w pełni zaspokojony to kupujemy po hot dogu o długości 40 cm. Teraz już ledwo możemy się ruszać 🙂

Wieczorem trafiamy pod katedrę św.Grzegorza Palamasa, metropolitarny kościół kościoła prawosławnego, poświęcony arcybiskupowi Salonik, żyjącemu w XIII wieku. We wnętrzach świątyni znajdują się dziś relikwie świętego. Następnie mijamy wpisany na listę dziedzictwa kulturalnego UNESCO bizantyjski kościół pod wezwaniem świętego Pantaleona. Dalej mamy okazję zobaczyć Hagia Sofia, która została wybudowana w VIII wieku i jest wykonana na wzór tej ze Stambułu. Na koniec dnia siadamy sobie w jednej z kawiarni nad brzegiem morza Egejskiego, gdzie o tej porze roku spokojnie można posiedzieć na powietrzu, dzięki podgrzewaczom, które są obecne w wielu restauracjach z krzesełkami na dworze.

Tym samym kończy się nasz grecki, lekko przedłużony weekend. Kolejnego dnia wracamy już do z Salonik przez Paryż (Ryanairem) do Poznania (Wizz Airem). Okazuje się jednak, że nasz ostatni lot jest opóźniony i w domu jesteśmy dopiero około godziny 18.