Rano po śniadaniu na które zjedliśmy jeszcze rzeczy przywiezione z Polski, udaliśmy się do centrum. W między czasie nasi kompani poszli do marketu pooglądać rzeczy, a my do MCDonalda na zimną Colę, która w tym klimacie smakuje podwójnie. Następnym punktem wycieczki był dom, który zwiedza się z przewodnikiem i ukazuje on typowe życie w Tajlandii. Dalszy nasz spacer wiódł przez liczne dzielnice handlowe, gdzie można było poczuć tajskie zapachy i przyjrzeć się różnorodnym warzywom i owocom. Teraz kupiliśmy bilety na miejski prom po rzece Chao Praya z której chcieliśmy obejrzeć Bangkok. Rzeczywiście jest to świetny środek transportu, który pozwala ominąć liczne korki na drogach.
Wysiedliśmy w okolicy Wat Po, czyli kompleksu sakralnego z posągiem leżącego Buddy, który jest dosłownie ogromny i robi piorunujące wrażenie. W cenie biletu wstępu jest butelka wody. Po wyjściu zrobiła się już 18 i pojechaliśmy taksówką do hotelu. Każdy był zmęczony nie tempem zwiedzania, ale zmianą czasu.
Bangkok
Powierzchnia : 1569 km²
Liczba ludności :
- miasto – 5,6 mln ( 1996)
- zespół miejski – 8,7 mln ( 1996)
Położenie : w Tajlandii, na deltowej równinie Menamu, 40 km od ujścia do Zatoki Tajlandzkiej
Przemysł: spożywczy, włókienniczy drzewny, papierniczy, hutniczy, maszynowy, elektrotechniczny, stoczniowy, rafineryjny
Zabytki : kompleks pałacowy, świątynie buddyjskie
Bangkok jest sercem Tajlandii – politycznym, gospodarczym kulturalnym i naukowym centrum kraju. Choć to miasto stosunkowo młode, zadziwia wielkością, bogactwem zabytków i egzotyką.
Bangkok został założony na rozległej równinie deltowej rzeki Menam 40 km od jej ujścia do północno – wschodniego krańca Zatoki Tajlandzkiej. Jest to największa rzeka kraju stanowiąca od wieków jego najważniejszą arterię komunikacyjną, a delta jest najgęściej zaludnionym regionem Tajlandii . Miasto powstało bez wyraźnego planu urbanistycznego i wiele dzielnic poza centrum i południową dzielnicą willową ma chaotyczna zabudowę. Charakterystyczną cecha metropolii jest gęsta sieć kanałów będących naturalnymi odgałęzieniami Menamu. Stanowiły one w przeszłości element obronny oraz jedyną drogę transportu ludzi i towarów w obrębie miasta. Obecnie wiele zasypuje się, a na ich miejsce powstają drogi jezdne . Mimo to pewna część mieszkańców Bangkoku wciąż żyje na łodziach, a w dzielnicy Thon Buri liczne domy wybudowano na palach wbitych w dno kanałów.
Podstawowymi problemami, z jakimi boryka się obecnie administracja miasta są korki uliczne powodowane rosnącą ilością samochodów i brakiem dostatecznej liczby ulic. W Bangkoku zarejestrowanych jest około 90 % tajskich, samochodów osobowych, a drogi zajmują jedynie 10 % powierzchni miasta, podczas, gdy w innych wielkich aglomeracjach świata jest ich relatywnie dwa razy więcej. Drugim trudniejszym do rozwiązania problemem jest jest osiadanie miasta . Bangkok wybudowano na grząskim, aluwialnym gruncie. Duży udział materii organicznej i małe zagęszczenie sprawiają, że jest on bardzo nawodniony. Obciążanie podłoża przez asfalt ulic oraz stal i szkło drapaczy chmur powoduje wyciskanie wody z gruntu, stopniowe zmniejszanie się jego objętości i w rezultacie osiadanie powierzchni. Powierzchniowa warstwa asfaltu i betonu doskonale izoluje podłoże, uniemożliwiając wodom opadowym uzupełnienie jego wilgotności. Dochodzi wręcz do paradoksalnych sytuacji, gdy po ulewnych deszczach płynące ulicami potoki tamują ruch uliczny i uniemożliwiają ludziom dotarcie do pracy, podczas gdy krany pozostają suche z powodu braku wody w studniach głębinowych.
Trzy pory roku
Bangkok leży w strefie klimatu zwrotnikowego z silnie zaznaczoną cyrkulacja monsunową . Charakteryzuje się silnym nasłonecznieniem, wysokimi temperaturami i znaczną wilgotnością powietrza. Wyróżnia się trzy pory roku : deszczową ( maj – październik ), warunkowaną przez monsun oceaniczny, suchszą zimę ( listopad – styczeń) i lato ( luty-kwiecień ) Średnia temperatura poszczególnych miesięcy wykazuje niewielki zakres wahań i kształtuje się na poziomie 25ºC . Latem notuje się dzienne temperatury przekraczające 35 ºC.
Historia
Bangkok został założony w 1769 r., na deltowej równinie rzeki Chao Phraya ( nazwanej później Menamem ) jako obóz wojskowy mający strzec dostępu do Ajutthaji – ówczesnej stolicy Tajlandii. W 1782 r. król Rama I założyciel panującej do dziś dynastii Czakri, przeniósł tu swoją stolicę . Na miejscu starej fortecy i niewielkiej wioski rybackiej powstał wkrótce wielki pałac królewski i liczne świątynie. Kompleks pałacowy wybudowany został w zakolu rzeki i odcięty dodatkowo trzema półkolistymi kanałami, tworzącymi potrójną fosę . Przez cały XIX w. miasto rozwijało się powoli, a gwałtowny rozwój miejskiej zabudowy związany z napływem ludności wiejskiej nastąpił dopiero po II wojnie światowej. Miasto nigdy nie dostało się pod panowanie Europejczyków. Zapewniło mu to bogactwo i architekturę pozbawioną wpływów kolonialnych, przed czym nie ustrzegło się wiele innych aglomeracji azjatyckich. Nawet współcześnie budowane w południowej dzielnicy wytworne rezydencje utrzymane są w tradycyjnym stylu. O obecności nowoczesnych technologii i światowej finansjery przypominają jedynie wieżowce w centrum. W strukturze narodowościowej dominują Tajowie, stanowiący 75 % mieszkańców miasta . Wśród innych nacji przeważają Chińczycy i ludność chińskiego pochodzenia oraz Indusi, Arabowie, Malajowie i Europejczycy.
Bangkok jest ważnym ośrodkiem naukowym. Istnieje tu sześć uniwersytetów, założonych w latach 1916, 1933, 1943(dwa), 1951 i 1971. działa też otwarta w 1959 r. politechnika. Bogate zbiory tajskiej literatury gromadzone są w Bibliotece Narodowej.
Świątynie buddyjskie
W mieście znajduje się około 400 świątyń buddyjskich. Najstarsze pochodzą z XVIII w. Podstawowym surowcem do ich budowy było drewno, a zdobienia wnętrz, elewacji i dachów wykonywano ze złota, lustrzanej mozaiki i kamieni ozdobnych. Ich charakterystycznym elementem są strzeliste pagody. Najsłynniejszymi świątyniami są Wat Arun, położona na terenie pałacu królewskiego What Phra Keo z półmetrową statuetka szmaragdowego Buddy. Wat Po z ogromnym posągiem leżącego Buddy oraz Wat Traimit, kryjąca w swym wnętrzu złoty posąg Buddy ważący 5,5 tony. Największa liczba posągów – 51 – znajduje się w świątyni Wat Benchamabopit. Świątynie pełniły nie tylko funkcję miejsca kultu, ale były także szpitalami i ośrodkami nauczania. Wat Po uznawana jest za najstarszy uniwersytet tajlandzki. Podczas świąt i odpustów świątynie zapełniają się tłumami wiernych, zwracających się do mnichów z prośbami o wróżby lub wskazanie drogi odkupieni a grzechów. W dni powszednie spokój ich murów zakłócają turyści.
Tajskie okno na świat
Bangkok jest głównym ośrodkiem przemysłowym Tajlandii .Znajdują się w nim zakłady różnych gałęzi przemysłu. Największe znaczenie mają zakłady przetwórcze, a przede wszystkim liczne łuszczarnie ryżu, tłocznie oleju oraz przetwórnie ryb i owoców tropikalnych. Drugą ważną gałęzią gospodarki jest przemysł drzewny. Rzeka Menam stanowi odwieczny szlak spławiania drewna z północy kraju ku wybrzeżom Zatoki Tajlandzkiej. Nic dziwnego, że w stolicy działa 40 % tajlandzkich tartaków. W 2. połowie XX w. w Bangkoku zaczął się rozwijać przemysł hutniczy, elektroniczny i maszynowy . Znajdują się tu m. in. montownie japońskich samochodów i telewizorów. Działa też duża stocznia remontowo- budowlana i rafineria ropy naftowej.
Mimo obecności nowoczesnego przemysłu miasto jest nadal ośrodkiem tradycyjnego rzemiosła, którego wyroby trafiają do licznych sklepów pamiątkarskich. Szczególnie znane są wyroby z jedwabiu, kości słoniowej, kamieni szlachetnych i ozdobnych. Często prawdziwe dzieła sztuki stanowią przedmioty codziennego użytku : grzebienie, wachlarze, kapelusze i koszyki, wykonane z pieczołowitością w niezliczonych małych warsztatach.
Chociaż Bangkok nie leży nad samym morzem, jest najważniejszym portem morskim Tajlandii . Przeładowuje się tu 80 % towarów eksportowanych z kraju, głównie ryż i drewno oraz 90 % sprowadzanych z zagranicy. W międzynarodowym ruchu pasażerskim dominującą rolę odgrywa port lotniczy Don Muang, stanowiący ważny punkt tranzytowy między Europą i Bliskim Wschodem a krajami Dalekiego Wschodu i Australią .
W krajowym przepływie towarów i osób zdecydowanie najistotniejszy jest transport naziemny, a miasto stanowi ważny węzeł drogowy i kolejowy, w którym zbiegają się wszystkie główne arterie komunikacyjne kraju.
Prawdziwy Daleki Wschód
Bangkok uważany jest powszechnie za najbardziej autentyczne miasto Dalekiego Wschodu . Decyduje o tym jego architektura, bogactwo dzieł sztuki, które w ponaddwustuletniej historii miasta nigdy nie były rabowane przez najeźdźców, oraz charakterystyczne dla azjatyckich wielkich miast harmonijne współistnienie centrów handlowo- finansowych i slumsów. Miasto odwiedza rocznie około 2 mln zagranicznych turystów. Jego głównymi atrakcjami są zabytki, ciekawa kultura, oryginalna kuchnia i bogate życie kulturalno – rozrywkowe. Wśród najważniejszych i najpiękniejszych budowli wyróżniają się rezydencja królewska Mahaprasad ( XVIII- XIX w. ) oraz liczne świątynie i klasztory. Bliższe spotkanie z kulturą zapewnia wizyta w Muzeum Narodowym. W położonym obok niego Ogrodzie Róż odbywają się pokazy tradycyjnych tajskich tańców. Swoistą atrakcją turystyczną jest pływający targ, łączący atmosferę orientalnego bazaru z niesamowitą scenerią i bogactwem barw. Prosto z łodzi kupić tu można warzywa, owoce, odzież, wyroby rzemieślnicze i miejscowe wyroby elektroniczne.
Bangkok był bardzo licznie odwiedzany przez amerykańskich żołnierzy podczas wojny w Wietnamie. Od tego czasu jest uznawany za światową stolicę masowej rozrywki . W dzielnicy Pat Pong działa niezliczona ilość barów, dyskotek, kasyn i nocnych klubów będących swoistą spuścizną tamtego okresu.
Najnowsze komentarze