Z Las Vegas do Chicago przez Denver

Tym razem nie budzę się przed budzikiem, ale szybko wstaję słysząc jego dźwięk. Sprawdzam czy zrobione pranie wyschło i niestety muszę dosuszyć  je suszarką, żeby włożyć na siebie i do torby. Zjadam owsiankę i idę oddać klucze (karty) do recepcji.

Na umówiony shuttle bus czekam około 20 minut i niestety nic nie przyjeżdża, w związku z tym dzwonię do firmy Showtime, która miała mnie zawieźć na lotnisko i dowiaduję się, że kierowca przyjedzie dopiero o godzinie 6. Z uwagi, że zapłaciłem z góry za transport postanawiam czekać i udaję się po darmową kawę do Maca. Pracownik hotelu każde mi spokojnie czekać, a on zawoła jak przyjedzie autobus. Na szczęście zjawia się 10 minut przed czasem, dzięki czemu jestem na lotnisku godzinę przed odlotem.

Tutaj kolejna niespodzianka, bowiem linie Frontier w taryfie w jakiej kupiłem bilet nie mają nawet bagażu podręcznego, ale tylko tzw. „personalny”, a mój plecak jest zdecydowanie za duży. Mam dwie opcje: zapłacić 50$ i wziąć go ze sobą lub 25$ i nadać do Chicago. Wybieram drugą opcję, ale wcześniej biorę ze sobą laptopa i aparat oraz dokumenty. Niestety salonik w Las Vegas jest otwarty dopiero od godziny 8, więc czekam te kilka chwil w terminalu. Wylot następuje planowo co do minuty, a po 1,5 godziny lądujemy w Denver. Tutaj idę do saloniku United, gdzie serwują zdecydowanie lepsze szerszy wybór napoi i przekąsek niż w saloniku tej samej linii w Chicago. Jem śniadanie i wracam do terminalu A na lot do Chicago Midway. Rejs ponownie odbywa się ponownie co do minuty. Akurat jestem w trakcie jego trwania, dlatego relację dokończę jutro…:)

Dokończenie:

W Chicago chwila oczekiwania na bagaż przy karuzeli numer jeden i można iść w stronę kolei CTA, gdzie za 10$ kupuję bilet całodobowy, żeby zwiedzić miasto. Po niecałych 30 minutach docieram na stację Clark/Lake, na której przesiadam się z pomarańczowej linii do niebieskiej, gdzie za trzy przystanki wysiadam na stacji Division (na tej samej ulicy znajduje się mój hotel). Wcześniej wstępuję jeszcze do dużego marketu Kmart, gdzie ceny wszystkich produktów są wyjątkowo przystępne (nie to co np. w 7eleven). Kupuję Cole light cherry i coś do jedzenia. Do hotelu mam kilka minut drogi, gdzie recepcjonista zaprowadza mnie do malutkiego pokoju z piętrowym łóżkiem i taboretem. Nie mam nic więcej, ale to wystarczy, żeby przeżyć jedną noc. Dobrze, że jest szybki Internet i gniazdka do podładowania sprzętu. Łazienka na korytarzu kilka metrów od pokoju nie przeszkadza, kiedy praktycznie nie ma innych gości.

Do wyjścia na miasto zbieram się dłuższą chwilę i wychodzę dopiero po 20. Okazuje się, że temperatura wynosi prawie -20 stopni, przez co na ulicach jest prawie pusto. Robię krótki spacer i wracam do hotelu, gdzie jeszcze kilka godzin spędzam przy komputerze pracując. Czas do spania.

Salonik w Denver

Prawie opustoszałe Chicago w mroźny wieczór

Moja kolacja 😉

Chicago

Powierzchnia:

• miasto: 945 m²
• zespół miejski –  około 6 tys. km²

Liczba ludności :

• miasto – 2,9 mln ( 2001)
• zespół miejski – 10,8 mln ( 2001)

Położenie : w stanie Illinois, nad jeziorem Michigan, w dolnym biegu rzeki Chicago

Przemysł: hutnictwo żelaza, elektrotechniczny, maszynowy, metalowy, środków transportu ( samochodowy, tabor kolejowy), chemiczny, poligraficzny, elektroniczny, meblarski, odzieżowy, spożywczy

Zabytki: wieża ciśnień, stacja pomp, gmach Columbian Exposition, pierwsze drapacze chmur m.in. Rookery

Chicago jest jednym z najnowocześniejszych miast Stanów Zjednoczonych oraz jednym z najważniejszych ośrodków przemysłu i węzłów komunikacyjnych tego kraju. Zachwyca architekturą i wspaniałymi parkami. Zamieszkujące Chicago liczne mniejszości narodowe: Irlandczycy, Włosi, Polacy, Grecy, Latynosi i Azjaci dodają miastu kolorytu

Chicago położone jest na południowo – zachodnim skraju jeziora Michigan u ujścia rzeki Chicago. To strategiczne usytuowanie na styku szlaku wodnego połączonego przez system Wielkich Jezior i Rzekę Świętego Wawrzyńca z systemem Missisipi  zadecydowało o powstaniu największego portu śródlądowego Stanów Zjednoczonych i dynamicznym rozwoju miasta.

Chicago  leży na równinie wznoszącej się średnio 176 m.n.p.m. Ma klimat kontynentalny, lecz bliskość jeziora znacznie go łagodzi. Bardzo zmienną pogodę przynoszą przemieszczające się nad miastem masy powietrza: mroźne zimą i upalne latem. Często też występują ulewy i śnieżyce. Średnia temperatura stycznia wynosi – 4ºC, a lipca 24ºC.

Czasy pionierskie

Pierwszymi Europejczykami,  którzy  w 1673 r. dotarli w okolice obecnego Chicago byli Francuzi Louis Jolliet i Jacquez  Marquette. Pierwszym znanym z nazwiska osadnikiem był Murzyn z Haiti ( wtedy Hispaniola ) Jean Baptiste Point De Sable, który w 1779 r. założył dobrze prosperujący sklep w istniejącej od 1776 r. faktorii handlowej. W 1795 r. rejon Chicago zajęli Amerykanie, którzy w 1803 r. wznieśli fort Dearborn, zniszczony w 1812 r. przez Indian. Fort odbudowano w 1816 r., a wokół niego powstała osada, nazwana początkowo od rosnącej tam dziko cebuli Checagou Portage. Miasto rozwijało się szybko, do czego przyczynili się licznie napływający imigranci. W 1837 r. Chicago otrzymało prawa miejskie. Liczyło wtedy 4200 mieszkańców. Jego atutem było położenie, toteż szybko stało się największym węzłem komunikacyjnym w rejonie Wielkich Jezior. Pozycja Chicago jako miasta tranzytowego znacznie wzrosła po otwarciu w 1848 kanału łączącego rzekę Illinois z jeziorem Michigan. W 1852 r. uzyskało ono połączenia kolejowe z wybrzeżem atlantyckim, a w 1869 r. z wybrzeżem Oceanu Spokojnego, stając się węzłową stacją na szlaku transkontynentalnym. To zaowocowało dynamicznym rozwojem przemysłu głównie hutniczego, metalowego i maszynowego. W 1865 r. wybudowano ogromne rzeźnie, do których zwożono trzodę chlewną i bydło z wielu stanów. W tym samym roku otwarto giełdę . w 1870 r. Chicago liczyło około 300 tys. mieszkańców. Zabudowa była jeszcze w przeważającym stopniu drewniana, a dużą część stanowiły robotnicze slumsy.

Wielki pożar

Przełomowa datą w historii Chicago był 8 X 1871 r., kiedy to wybuchł trwający trzy dni pożar, który strawił znaczną część miasta. Zniszczeniu uległo około 18 tys. domów na przestrzeni 6 km², co stanowiło jedną trzecią ogółu budynków mieszkalnych. Jedna z niewielu ocalałych budowli była neogotycka wieża ciśnień zbudowana z wapienia w 1869 r.

Miasto drapaczy chmur

Po pożarze postanowiono odbudować miasto jako nowoczesną metropolię. Nowe Chicago założono na planie siatki przecinających się prostopadle ulic o kierunkach północ – południe i wschód – zachód. Budynki powstałego od podstaw centrum miały ogniotrwałe konstrukcje z betonu i stali, wyposażone zostały w elektryczne windy, a fasady pozbawiono ozdobników i detali architektonicznych charakterystycznych dla popularnych w 2 połowie XIX w. stylów historycznych. Tu powstały pierwsze w świecie wysokościowce projektowane jako siedziby banków i firm ubezpieczeniowych. W 1885 r. zbudowano 10 piętrowy gmach Home Insurance Building, a w 1888 r. 11- piętrowy biurowiec Rookery, który zachowano jako symbol pionierskiego okresu nowoczesnego budownictwa. Chicago wielokrotnie wiodło prymat w świecie pod względem wysokości budynków. Dawniej najwyższy był Monadnok Building. W 2 połowie XX w. przez kilkanaście lat najwyższym w świecie obiektem był zbudowany w latach 1974- 80 Sears Tower, o charakterystycznej ciemnej fasadzie. W Chicago tworzyło wielu wybitnych architektów, tu powstała słynna chicagowska szkoła architektury preferująca nowoczesność . Z jej kręgów wywodzi się najsłynniejszy architekt przełomu XIX i XX w. Frank Lloyd Wright, który w 1906 r. przebudował Rookery  wyposażając budynek we wspaniały hall. Większość jego projektów zrealizowano w ekskluzywnej  podmiejskiej miejscowości Oak Park leżącej na zachód od centrum.

W połowie XX w. najwybitniejszym architektem był Ludwig Mies van der Rohe, twórca m.in. gmachu IBM. Jego następcy i naśladowcy zaprojektowali : Lake Point Tower, John Hancock Center oraz Sears Tower . Natomiast u  schyłku XX w. największe zasługi dla architektury Chicago położył Helmut Jahn, twórca przeszklonych wysokościowców Thompson Center i North Western Atrium Center, a także terminalu lotniczego na lotnisku O’Hare.

Mała architektura

Chicago to nie tylko drapacze chmur. Jest tu wiele rzeźb o niezwykłych często futurystycznych kształtach. Należą do nich m. in. stalowa, przypominająca swafrykańską maskę figura zwana „ Picasso” oraz czerwona, smukła, abstrakcyjna rzeźba „ Flaming”, kontrastująca z czernią fasad otaczających ją wieżowców. Twórcą rzeźby „Chicago” przedstawiającej stylizowaną postać kobiecą jest słynny artysta kataloński Juan Miro. Liczne są też prace Henry’ego Moora z których najsłynniejsze to 4- metrowa „ Energia nuklearna” ( na terenie uniwersytetu ) i zegar słoneczny  ( przed wejściem do planetarium ).  Abstrakcyjne  płaskorzeźby często zdobią fasady nowoczesnych drapaczy chmur.

Rzeka Chicago

Rzeka odegrała znaczącą role w rozwoju miasta. Po wybudowaniu w 1848 r. kanału Illinois – Michigan stała się częścią najważniejszego szlaku wodnego Stanów Zjednoczonych. Obecnie wykorzystywana jest głównie przez amatorów sportów wodnych. W latach 1889 – 1900 ze względu na sytuację sanitarną miasta odwrócono bieg ujściowego odcinka rzeki, tak by nie wpadała do jeziora. Było to niezbędne ze względu na ilość odprowadzanych przez nią zanieczyszczeń, które zaczęły zagrażać ujęciom wody pitnej.

W pętli

Centrum leżące na lewym brzegu rzeki Chicago zwane Loop czyli Pętlą swą nazwę zawdzięcza linii kolejowej zbudowanej w 1897 r. ( obecnie obsługiwaną przez Chicago Transit Authorithy CTA), której odgałęzienia prowadzą do sąsiednich dzielnic i przedmieść .

Znajdują się tam najważniejsze instytucje bankowo – finansowe ( giełda First National Bank ),  siedziby firm ( m.in. Inland Steel Building ) , a także ratusz miejski ( w Richard J. Daley Center), tu wznosi się Sears Tower a także One South Wacker, postmodernistyczny 311South Wacker Building czy Marshall Field &  Co.

Nad jeziorem

Na wschód od Michigan Avenue, a na północ od ujścia rzeki Chicago rozpościera się nowoczesna dzielnica Streeterville, zwana Złotym Wybrzeżem.  Dominuje nad nią  trzeci co do wielkości w Chicago, a piąty w Stanach Zjednoczonych wieżowiec Amoco Building .  W  południowej części znajduje się otwarte w 1995 r. centrum rekreacyjno – kulturalne Navy Pier. Jego wizytówką jest ogromny 45- metrowy, oświetlony nocą diabelski młyn . Znajduje się tam też palmiarnia w 6 – piętrowym budynku Crystal Gardens, muzeum dziecięce i kino z oryginalna salą balową .

W tej części miasta są liczne parki : Lincolna, Jacksona i najpiękniejszy Granta ( oddany na początku XX w. ), którego centralny punkt stanowi powstała w 1927 r. trójkondygnacyjna, bogato zdobiona i oświetlona nocą fontanna Buckingham. Ozdobą parku są liczne rzeźby oraz pomniki Krzysztofa Kolumba i siedzącego Abrahama Lincolna. Latem odbywają się tu koncerty a także festiwale muzyczne jazzu i bluesa.

Miasto kultury i nauki

Chicago jest ważnym ośrodkiem naukowo- kulturalnym. Znajduje się tu 7 uniwersytetów, w tym Uniwersytet Chicago z 1890 r. wsławiony rekordową liczbą noblistów, szczególnie z ekonomii ( szkoła Miltona Friedmana ) . W mieście jest wiele uznanych placówek kulturalnych, w tym Instytut Sztuki ( Art Institute of Chicago) gromadzący zbiory od starożytności po prace współczesnych artystów, będące przeglądem kultur, stylów i epok . Szczególnie bogata jest kolekcja dzieł impresjonistów i postimpresjonistów.

Pokaźne zbiory mają : Muzeum Sztuki Współczesnej, Muzeum Historii Naturalnej, Du Sable Museum ( dzieje niewolnictwa ). Historię i kulturę miasta prezentuje Muzeum Towarzystwa Historycznego Chicago. W Chicago mieści się jedno z największych w świecie oceanariów ( Shedd Aquarium z 1991 r. ) oraz Adler Planetarium, gdzie można być uczestnikiem wirtualnych wypraw w kosmos. W pamiętającym czasy Wystawy Światowej z 1893 r. ( Columbian Exposition ) neoklasycznym budynku mieści się Muzeum Nauki i Przemysłu.

Współczesne Chicago to nie tylko supernowoczesna architektura i znacząca pozycja w gospodarce kraju. Nowatorstwo zaznacza się także w sprawach dotyczących zarządzania miastem . W 1979 r. po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych burmistrzem została kobieta – Jane Byrne, którą w 1983 r. zastapił Murzyn ( Afroamerykanin ) Harold Washington.

Na obrzeżach

Jednym z najbardziej znanych podmiejskich osiedli Chicago jest ekskluzywne Oak Park, powstałe wkrótce po pożarze miasta w 1871 r. Znane jest z około 30 budynków zaprojektowanych przez F. L. Wrighta oraz z tego, że tu urodził się Ernest Hemingway.

Przedmieścia Chicago zamieszkują liczne mniejszości narodowe tworzące odrębne skupiska etniczne decydujące o wielonarodowym charakterze miasta i jego folklorze. Wiele dzielnic,  szczególnie w południowej części( South Side ),  zamieszkanych przez ludność murzyńską lub uboższe środowiska imigranckie ( Latynosi) to zapuszczone slumsy, rażąco odbiegające od wielkomiejskiego centrum.